Հետաքրքիր հոգեբանություն ունեն նրանք, ովքեր ծաղրում են կամ գրոտեսկի են ենթարկում Հայոց ցեղասպանության թեմայի ամենամյա արծարծումն ու այդ կապակցությամբ մեր հասարակությունում թուրքերի հանդեպ ձևավորված բացասական վերաբերմունքը: Ինձ մի հարց է հետաքրքիր` ըստ ձեզ, ճիշտը ո՞րն է, մոռանալ սեփական պատմությունն ու առհասարակ շրջել 1915-ի է՞ջը:

Մի քանի օր առաջ ընկերներիցս մեկը ինձ ասաց՝ դու սկզբունք չունես, ով լինի ընդիմադիր, դու պաշտպանում ես իրեն: Միգուցե ՖԲ ընկերներիս մոտ էլ նման տպավորություն առաջանա: Պատասխանեցի մի օրինակով:

Նորապսակ մի զույգ տեղափոխվում է նոր տուն: Առավոտյան կինը պատուհանից դուրս է նայում և տեսնում լվացք փռող հարևանուհուն։ - Նայիր՝ ինչ սև է սրա լվացքը,- ասում է ամուսնուն, բայց վերջինս կնոջ ասածին նշանակություն չի տալիս։ - Կամ օճառն է վատը , կամ էլ լվացք անել չգիտի, պետք է նրան սովորեցնել,- եզրակացնում է կինը։

Ամեն անգամ, համապետական (նախագահական) ընտրությունից հետո ընդդիմությունը հայտարարում է, որ ռեժիմը լծակները չի թուլացնում ու կատաղի համառությամբ թույլ չի տալիս, որ Հայաստանում ընտրական գործընթաց լինի: ՈՒ հայտարարում է, ի դեմս իր առաջնորդների եւ հեղինակավոր դեմքերի, որ երկրում ընտրություն, որպես այդպիսին, ՉԻ ԿԱ՜ՅԱ՜ՆՈՒՄ:

Անկախությունից ի վեր անցկացված բոլոր նախագահական ընտրությունների (թերևս բացառություն են միայն 1991 թ. տեղի ունեցած առաջին նախագահական ընտրությունները) լեգետիմությունը այս կամ այն չափով կասկածի տակ է դրվել հասարակության տարբեր խմբերի, սոցիալական զանազան շերտերի կողմից:

Նորքի 1-ին զանգվածում` Նանսենի փողոցի մոտակայքի շենքերից մեկում, «Բարև Երևան» դաշինքի ակտիվիստները բուկլետներ բաժանելիս հանդիպել են մի բոսյակի` ոստիկանության համակարգում աշխատող, ով գլուխ է գովացել, թե ապրիլի 9-ին խաղաղ ժողովրդի ու մասնավորապես Արմեն Մարտիրոսյանի դեմ ուժ կիրառողներից մեկն է եղել (այս պահին ճշտվում են նրա մասին բոլոր տեղեկությունները):

Իմ գրող - գրչակից ընկերը Իբերիական թերակղզուց եկել - հասել է Հայաստան: Մենք չենք հանդիպել տասներեք տարի, մինչդեռ միասին կտրել ենք ... յոթ հազար կիլոմետր ճանապարհ, երբ «Գրական ճեպընթաց» կոչվող գնացքը փորձում էր մի ընդհանուր լեզու գտնել հին ու նոր Եվրոպաների համար:

Էդ լավ է, որ ՀԱԿ-ը վերցրել ու պայքարում է առանձին վերցրած Տարոնի դեմ: Էդ լավ է , որ հրահրում է բախում: Զի Անդրիասը վառվել է, «ծակվել» է, «բացահայտվել» է, չի կարող իր անհնազանդներին վերցնել, հիմա էլ Բաղրամյանի փոխարեն քաղաքապետարան գալ, ու թե ` Տարոն, «որդիա՞ն քեզ գառան մորթի»: Զի էն հանճարեղ Ջոյսը հաստատ ՀԱԿ-ի մասին է ասել. «Մարդիկ հաշտվում են այն մտքի հետ, որ իրենց գայլն է կծել, բայց ոչխարի կծածից նրանք ուղղակի կատաղում են»:

ԱԺ «Օրինաց երկիր» խմբակցությունը Երևան քաղաքի բազմաթիվ համայնքներից ստացել է դիմում բողոքներ բազմաբնակարանային շենքերի և առանձնատների բնակիչներից` կապված իրենց բնակեցրած բնակտարածքների ոչ սեյսմակայուն լինելու հետ: Վերջերս նման նամակով մեզ արդեն երկրորդ անգամ դիմեցին Աջափնյակ վարչական շրջանի, Սիսակյան 3 շենքի բնակիչները` ահազանգելով իրենց կողմից բնակեցվող շենքի վթարային լինելու մասին:

Պետության ներքաղաքական կյանքի ազատականության աստիճանը բնութագրելու համար կարևոր չէ, թե երկրում քանի կուսակցություն կա՝ այս առումով շատ ավելի կարևոր ու խոսուն ցուցիչ է կուսակցությունների ներսում դրանց անդամների ներկուսակցական բանավեճին և որոշումների կայացմանը մասնակցելու իրական հնարավորությունն ու այդ հնարավորությունից իսկապես օգտվելու ցանկության առկայությունը: